What You Do Afterwards
Yaptıklarının Arkasından GelenlerYaratıcılık tamamen yaptıklarının arkasından ne geldiğiyle ilgilidir.
Miles Davis’in doğaçlama caz hakkında söylediklerini hatırlıyorum: Yanlış olan çaldığın nota değildir, onu takip eden nota onu yanlış ya da doğru yapan notadır.
Doğaçlama sırasında yapacağın bir sonraki eylem hakkında bir fikrin yoktur. Grup, bu eyleme verdikleri tepkiyle ve eylem üzerinden inşa ettikleri ile birlikte anlam yaratır. Bu genelde doğaçlama tiyatroda yaşanan şeydir ve tiyatroya fazlasıyla yaratıcı gücü veren de budur. Ben buna geriye dönük (retroaktif) yorumlama diyorum. Doğaçlama yaparken aktörler kasten belirsiz ve birçok yönden yoruma açık diyaloglardan cümleleri seslendirirler. Bunu bilerek yaparlar, tembel düşünürler oldukları ya da sırf zamanlarını doldurmak için böyle yapmazlar. Bu belirsiz eylemlerle doğaçlama yapmak oldukça yaratıcılık gerektirir. Söylediğin şey ile sahne için başka ihtimaller açarken aynı zamanda muhtemel gelecekleri kapatmadan sahneyi bir adım öteye taşımak için yeterli detayları sunmak ve diğer aktörlere üzerinde çalışacak bir şeyler vermek kolay değildir. Aktörler eylemlerini takip eden doğaçlama diyaloğun, bu eyleme sonrasında anlam kazandıracağını bilir.
Ben bunu çok hayranlık verici buluyorum! Düşünün: Rolünün ne anlama geldiğini bilmeden oynamak. Yine de grubun sonrasında rolünü yorumlayacağına güvenerek oynamak. Rolünün anlam bulması için kontrolden feragat ederek oynamak.
Bu çoğumuzun gündelik hayatında yaptığı bir şey değildir. Genelde bir şey söylediğinde onu sahiplenirsin çünkü onun ne anlama geldiğini söylemek zorundasındır. Eğer biri söylediğini farklı şekilde yorumlarsa hemen müdahale eder ve onları düzeltirsin. Doğaçlama yapmak için sohbete olan yaklaşımının tamamen değişmesi gerekir. Sohbetin kendisine gücü ve kontrolü bırakman gerekir. Yaratımı konuşmacılar bireysel olarak değil sohbetin kendisi gerçekleştirir. Sohbet kendi kendini doğurur. Anlam konuşmacının kolektif, birbiri ardınca gelen ve açığa çıkmakta olan sözleriyle gelişir.
Grup doğaçlamasında sadece tek bir kişi her şeyin manasının ne olduğuna karar vermek zorunda değildir. Hatta kişi kendi rolünün ne anlama geldiğini bilmek zorunda da değildir. Çünkü sadece birey değil grup hep beraber yaratım halindedir.
Tefekkür soruları: Eylemlerinin ne anlama geldiğini bulmak için kontrolden feragat etme fikriyle nasıl bir ilişki kuruyorsun? Yaptığın şeyin sahibi olduğun fikrini ve bu eylemin ne anlama geldiğini arkada bırakarak eyleme geçtiğinin bir anı paylaşabilir misin? Eylemlerinin sonrasında nasıl farklı ihtimaller açabileceğin hakkında sana farkındalık kazandıran şeyler neler?
Excerpted from here. Keith Sawyer is the author of Group Genius.
SEED QUESTIONS FOR REFLECTION: How do you relate to the notion of acting while relinquishing control over what your action means? Can you share a personal story of a time you were able to act while letting go of your ownership of that action and its meaning? What helps you be mindful of how you can open up possibility with your actions?
Add Your Reflection
6 Past Reflections
On Mar 13, 2018 jo wrote :
Most of life is spent in improv! We have little control over most things in life (unless we live in a bubble!). My thoughts , ideas, experience, world view, words, prayers, actions, music, silence ... bounce off of others thoughts, ideas, experience, world view, ect ... everyday! Where two or three are gathered, there is improv. Like with cooking, mixing different ingredients together in variety of different of ways, a unique outcome is created every time! Thanks be to God!
Post Your Reply
On Mar 13, 2018 Madhu Mehta wrote :
Very well articulated. One classical case of a long term "co" creation task (over many years) is building institutions. Initiators float an idea, and if it is meant to be, it would be shaped over many long years by many. Inspiring.
Post Your Reply
On Mar 12, 2018 Kristin Pedemonti wrote :
Post Your Reply
On Mar 11, 2018 Jagdish P Dave wrote :
Post Your Reply
On Mar 11, 2018 david doane wrote :
There are times when my action is my right action, simply an expression of what feels right to me in that moment. In so doing, my action is meaningful to me because I'm being true to myself. I never know what my action means to the other. I don't let go of my ownership of my action -- I do let go of its meaning to the other, which is outside my control. What helps me stay mindful of how I can open up possibility with my action is to keep as my mantra 'process, not outcome,' which promotes a kind of improvising because I have no script or agenda in mind. When my action is my truth and independent of what it means to the other, I'm integrated, free and creative, and possibilities for growth open.