We Move in Infinite Space
முடிவில்லா வெளீயில் பயணம்- ரெய்னெர் மரியா ரில்க
சோகம் வந்தடையும் தருணங்கள் எல்லாம் பதற்றம் மிக்க, உணர்வுகளை இழந்த தருணங்களாக நமக்கு தோன்றுகின்றன, அறிமுகமில்லாத ஒரு புதிய நிலையுடன் நாம் தனியாக இருக்க வேண்டிய சூழ்நிலை; நமக்கு தெரிந்த எல்லாம் ஒரு கணம் நம்மிடம் இருந்து எடுக்கப்பட்டு விட்ட ஒரு நிலை. இருந்தாலும், ஒரு மாற்றத்தின் நடுவே நம்மால் நின்று கொண்டே இருக்க முடியாது. அதனால்தான் சோகம் என்பது கடந்து போகிறது. புதிய நிலை நமக்குள் ஐக்கியம்மகி நம் ரத்தத்தோடு கலந்து போகிறது.
இதனால் ஒரு விருந்தாளியின் வருகையால் ஒரு வீடு எப்படி மாறுகிறதோ அப்படி நாம் மாறிப் போகிறோம். வந்தவர் யார் என்று யோசிக்கிறோம். அறிகுறிகளை வைத்துப் பார்த்தால், நம்முடைய எதிர் காலம்தான், அது நிகழ்வதற்கு வெகு முன்பே, நமக்குள் புகுந்து, உருமாறி, அமர்ந்து இருக்க்கிறது என்று சொல்லலாம். இதனால் சோகமாக இருக்கும்போது மிக கவனத்துடன் இருப்பது நல்லது.
எந்த அளவுக்கு சோக நிலையில் நாம் அமைதியுடன், பொறுமையுடன், திறந்த மனதுடன் இருக்கிறோமோ அந்த அளவுக்கு, ஆழமான, தெய்வீகமான ஒரு நிலை நமக்குள் நுழைய முடியும். எந்த அளவுக்கு அதை நாம் வரவேற்று நமதாக்கிக் கொள்கிறோமோ, அந்த அளவுக்கு அது நமது விதியாக மாறுகிறது. பின்னர் அது நிகழ்காலமாகி நடக்கும்போது, அதை நம் உள்ளூயிரால் புரிந்து கொள்ள முடியும்.
இவ்வாறு நாம் மன வளர்ச்சி அடையும் போது நமக்கு நிகழ்வது எல்லாம் நமக்குள் வெகு காலமாக இருந்தவையே; வெளியில் இருந்து வருவன இல்லை என்பது தெளிவாகிறது. தீதும் நன்றும் பிறர் தந்து வருவது இல்லை. விதி என்பது நம்முள் இருந்தே வெளிப்படுகிறது என்பது புரிகிறது.
பெரும்பாலான மக்கள், எதிர்காலம் தன்னுள் நுழையும்போது அதை கவனித்து ஐக்கியம் செய்வதில்லை, அதனால் அது நிகழ்காலமாக மாறி நடக்கும்போது, அதை அடையாளம் கண்டு கொள்ளவதும் இல்லை. தாம் கவனித்த அந்தத் தருணம் வரை, அது எங்கு இருந்தது என்று அதிர்ச்சியும் குழப்பமும் அடைகிறார்கள்.
பூமியை சுற்றிதான் சூரியன் வருகிறது என்று பண்டைய மக்கள் தவறாக நினைத்தது போல நாமும், காலத்தின் வருகைப் பற்றி தவறாக நினைக்கிறோம். காலம் நின்று கொண்டு இருக்கிறது. நாம்தான் முடிவில்லா வெளியில் நகர்ந்து கொண்டு இருக்கிறோம்.
கரு: என் இன்றைய நிலைதான் நாளையாக மாறுகிறது என்பதை நிதர்சனமாக உணர்ந்த அனும்பவத்தை பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.
SEED QUESTIONS FOR REFLECTION: What do you understand by "absorbing and transforming" our fates? How do you relate to "the future stands still, but we move in infinite space?" Can you share a personal experience where you felt you were moving in infinite space?
Add Your Reflection
15 Past Reflections
On Jun 9, 2022 anna T wrote :
The closest memory of that experience of 'moving in infinite space..was in a vivid moonlit dreamscape in which I was being carried and simultaneous floating along a spiral stairway .
Post Your Reply
On Jul 9, 2021 Mary Linda wrote :
Post Your Reply
On Jun 16, 2013 perilous wrote :
I am not a scholar in Latin but the Latin word for danger is 'periculum' which gave 'pericoloso' in Italian, 'peril' in French and English. Another Latin word 'perire' means: to die, from 'per'/ through and 'ire'/ to go. There is no 'ex perieri'. The Latin word 'experiri' means: to try out. Also generally understood to mean: going through.
The result of experience is stored in the brain as memory which in turn conditions further experience and limits it. A danger too often ignored.
1 reply: Amy | Post Your Reply
On Jun 15, 2013 Ganoba wrote :
2 replies: Daniel, Lina | Post Your Reply
On Jun 11, 2013 Rekha Garg wrote :
Post Your Reply
On Jun 11, 2013 david doane wrote :
I don't like Rilke's use of the word fate, since I think of fate as a predetermined end point, and I don't think any of us have one of those. I don't think I am living in my fate and it is emerging from me. I believe it is important to absorb my real self, which I think of as allow my real self and be true to it, and in the process I transform into who I am. My appreciation of "the future stands still" is that my future is uninvented and unknown, and it is invented by my choices moment by moment and is known in hindsight when I look back and see what I have become. Each of us does move in infinite space, meaning to me that there are infinite possibilities, and the product is and will be the result of my choices in living combined with what life does to me. I don't believe I have full control of my 'fate,' but I do have a significant part in the fate that is unfolding and being invented.
Post Your Reply
On Jun 10, 2013 Thierry wrote :
Post Your Reply
On Jun 9, 2013 sad wrote :
I have read this passage over and over and at this point I cannot grasp what the great poet is saying to his young friend. I have in stock another passage from Rainer Maria Rilke which struck me as very beautiful and insightful but I just don't have the key to this one. I will be on the look out for more inspiring comments.
Post Your Reply
On Jun 7, 2013 Conrad P. Pritscher wrote :
1 reply: A | Post Your Reply
On Jun 7, 2013 Dan Duncan wrote :
Rilke occupies a special place in my life's journey.
When I was 19 and struggling to write poetry, I read his Letters To A Young Poet, and there was a question that he asked Kappus that brought me up short. I remember that Rilke's answer was something like this:
"You ask me whether you are a poet and I cannot tell you. But I will say this: You need to sit down with yourself and ask yourself very seriously if poetry is the most important activity in your life. Based on how you answer that question, you will be able to say whether or not you are a poet."
I closed the book, and after a long silence, from somewhere deep inside, my answer came.
"No, Poetry is not the most important thing in my life: LIVING is the most important thing!"
From that moment, I began to practice a life of poetry as exploration and not as a disguise.