Our Early Experiences
આપણા જીવનના શરૂઆતના અનુભવો
ડૉ. ગેબર મેટ દ્વારા
મારી માતાને મસ્ક્યુલર ડિસ્ટ્રોફી હતી. જે સ્નાયુઓની દિવસ અને રાત વધારે ને વધારે ખરાબ થવા વાળી બીમારી છે. તે વંશ પરંપરાગત છે. અમારા પરિવારમાં પેઢીઓથી છે. આ બીમારીના કારણે મા હવે ચાલી નથી શકતી, પથારીમાંથી બહાર નથી નીકળી શકતી, ત્યાં સુધી કે તે પોતાની જાતે સરખી રીતે જમી પણ નથી શકતી. તેના કારણે તે એક નર્સિંગ હોમમાં હતી. જો કે તે માનસિકરૂપથી પૂરી રીતે ઠીક હતી અને ભાવનાત્મક રૂપથી ખૂબ જ મજબૂત હતી.
તો હું તે દિવસે નર્સિંગ હોમ ના હોલમાં ચાલી રહ્યો હતો, અને હું થોડો લંગડાતો હતો. હું કેમ લંગડાતો હતો? કારણ કે તે દિવસે સવારે મારા ઘૂંટણની આર્થોસ્પોપિક સર્જરી (આર્થોસ્પોપિ શરીરના સાંધાઓ ને લગતી તકલીફોની જાણ કરવા માટે અને તેનો ઈલાજ કરવા માટે કરવામાં આવતી સર્જરીની પ્રક્રિયા છે) થઈ હતી, જે મારે કરાવવી પડી કારણકે, સિમેન્ટ પર જોગીંગ વખતે મારા ઘૂંટણમાં કાર્ટિલેજ (કાર્ટિલેજ આપણા સાંધાઓને ચાલતી વખતે પોતાનો આકાર બનાવી રાખવામાં મદદ કરે છે) ફાટી ગયો હતો. તેથી તે દિવસે બપોરે મને થોડું લંગડાપણું હતું. જ્યારે હું મારી માતાના રૂમમાં જઈ રહ્યો છું, ત્યારે હું લંગડાપણાને દબાવી દઉં છું. મારું લંગડાપણું અચાનક ગાયબ થઈ જાય છે. હું આરામથી તેમની પથારી પાસે જાવ છું, અને તેમને શુભેચ્છા પાઠવું છું. અમારી એક સુંદર મુલાકાત થાય છે.હું બિલકુલ સામાન્ય ચાલ સાથે રૂમથી બહાર નીકળું છું, અને જ્યારે મેં મારી પાછળ દરવાજો બંધ કર્યો ત્યારે મારું લંગડાપણું ફરીથી શરૂ થઈ જાય છે.
અને પછી મેં વિચાર્યું કે," હું આ શું કરી રહ્યો છું ?" મારા લંગડાપણાને છુપાવવાની સતર્કતા ન હતી. મેં સમજી વિચારીને એવું ન કર્યું હતું. અલબત્ત, સ્પષ્ટરૂપે,હું મારી માતાને મારી પીડા વિશે જાણવાથી બચાવવાનો પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો. અરે મારી માની ઉંમર 78 વર્ષની છે. તો આ હકીકતથી બચવાનું કોઈ કારણ નહીં હતું કે તેમના 40 વર્ષના દીકરાને સર્જરીના દિવસે લંગડાવવું પડે છે. હકીકતમાં, આ નાનપણથી વિકસિત થયેલી એક સિસ્ટમ હતી. ફરીથી મારા જીવનના પહેલા વર્ષમાં આવે છે, જેના વિશે મેં તમારા કાર્યક્રમની મારી પહેલી યાત્રામાં ઉલ્લેખ કર્યો હતો. અમે નાઝી કબજા હેઠળ રહેતા હતા. અમારો પરિવાર એક યહૂદી પરિવાર હતો. મારા પિતાને બળજબરીથી મજદૂરી કરવા માટે બહાર લઈ ગયા હતા. મારી મા ખૂબ જ તણાવગ્રસ્ત મહિલા હતી. જે મારા અને પોતાના અસ્તિત્વને સુનિશ્ચિત કરવા માટે શ્રેષ્ઠ પ્રયાસો કરી રહી હતી. જે તે ભાગ્યે જ કરી શકી હતી.
મેં એક બાળક તરીકે મારી પીડાને દબાવવાનું શીખ્યું. જેથી મારી માતા ને મારી તકલીફની પીડાથી બચાવી શકું. કારણકે, તેની પાસે પહેલેથી ખૂબ જ પીડા અને તકલીફો હતી, અને તેનાથી તેની સાથે મારા સંબંધોને વધારે ગાઢ બનાવી શકું. હા આ ભાવનાત્મક પેટર્ન બાળકોમાં નાની ઉંમરથી જ હોય છે. અને કદાચ મને મારા જીવનના એ સમયની કોઈ સ્પષ્ટ ઘટના યાદ નથી, તો પણ તેની યાદો મારા કોષોમાં, મારા મગજમાં,અને લોકો સાથેના મારા સંબંધોમાં પ્રગટ થાય છે. જેમાં મારા માતાને દુઃખથી બચાવવાના પ્રયત્નો કરવાના ઉદાહરણોનો પણ સમાવેશ થાય છે.
એટલા માટે તાત્પર્ય એ છે કે આપણે માનવો, જીવનમાં, પોતાના બાળપણમાં ઘટી ગયેલી ઘટનાઓથી જ પોતાનો સ્વાભાવિક વિકાસ પ્રભાવિત કરી લઈએ છીએ. અને અહીં સુધી કે આપણો ભાવનાત્મક વિકાસ તો માતાના ગર્ભાશયથી જ શરૂ થઈ જાય છે. સપ્ટેમ્બર 11,2001 ના દિવસે અમેરિકામાં થયેલા ભયંકર આતંકી હુમલા, જેમાં વર્લ્ડ ટ્રેન્ડ સેન્ટરની વિશાળ ઇમારતો ને ધ્વસ્ત કરવામાં આવી હતી .તેના પછી જે મહિલાઓ તે સમયે ગર્ભવતી હતી, જે એક ભયંકર વિપદાના આ સમયમાં PTSD ની બીમારી થઈ હતી. તેના કારણે જ્યારે જન્મ થયેલા બાળકોના એક વર્ષની ઉંમર પછી cortisol level માપવામાં આવ્યું.( cortisol એ શરીરમાં ઉત્પન્ન થતા તણાવના હોર્મોન છે અને તેનું કામ આપણને આસપાસના વાતાવરણથી પ્રેરિત, જાગૃત અને અનુક્રિયાશીલ રાખવાનું છે)
તો તેમના cortisol level ની માત્રા અનિયમિત છે તેવું જાણવા મળ્યું. તેને અલગ રીતે જોઈએ તો આપણને ખબર પડશે કે, તેમના તણાવથીલડવાના તંત્ર પર પોતાના માતાના ગર્ભાવસ્થાના સમયના તણાવના નકારાત્મકતાની અસર આવી ગઈ હતી. તેવી જ રીતે, ઉદાહરણ સ્વરૂપ જ્યારે મેં તે બાળકોના તણાવથી લડતા તંત્રને જોયું, જેમના માતા-પિતા 1945 માં થયેલા દ્વિતીય વિશ્વયુદ્ધમાં નાઝી અત્યાચાર પર જીવતા રહ્યા હતા, તેઓ ભયંકર તણાવથી ગ્રસ્ત હતા. તો એ જાણવા મળ્યું કે,જેટલો વધારે માતા -પિતા પર અત્યાચારની અસર નો ડર હતો, તેટલોજ વધારે તે બાળકોનું તણાવથી લડવાના હોર્મોનનો સ્તર વધારે વધ્યો હતો.આપણે આ દુનિયાને કેવી રીતે જોઈએ છીએ. આ દુનિયા શું એક મિત્રતા થી ભરપૂર સ્થાન છે, અથવા તો શત્રુતામાં ડૂબાયેલું સ્થાન છે. શું આપણે દરેક વસ્તુ જાતે જ કરવી પડશે? અને બીજા લોકોનું પણ ધ્યાન રાખવું પડશે, અથવા આપણે દરેક વસ્તુને વાસ્તવિક રૂપથી મદદ મળવાની આશા રાખીએ છીએ અને મદદ મળી પણ શકે છે. આ દુનિયા મિત્રતા પૂર્ણ જગ્યા છે અથવા શત્રુતા પૂર્ણ જગ્યા છે અને આપણા તણાવથી લડવાની શારીરિક ક્રિયા, આ બંને ખૂબ જ વધારે પ્રભાવિત થાય છે. આપણા નાનપણના અથવા તેનાથી પણ પહેલાના અનુભવોથી. તેનાથી જ પ્રભાવિત પ્રતિક્રિયા વધારેમાં વધારે આપણે પોતાના જીવનમાં દેતા રહીએ છીએ, અને તે જ આપણા સ્વાસ્થયને પ્રભાવિત કરે છે અને તે જ આપણા સ્વસ્થ જીવનમાં બાધા રૂપ બને છે.
આરોગ્ય સંભાળ માટે આનો અર્થ એ છે કે જ્યારે કોઈ વ્યક્તિને રુમેટોઈડ આર્થરાઈટિસ હોય અથવા મલ્ટિપલ સ્ક્લેરોસિસના પ્રથમ તબક્કા હોય, અથવા જ્યારે કોઈને કેન્સર હોવાનું નિદાન થયું હોય, ત્યારે તેને માત્ર ગોળીઓ આપવા પૂરતું નથી. તેમને રેડિયેશન આપવું અથવા તો શસ્ત્રક્રિયાની ઓફર કરવી તે પૂરતું નથી. તેઓ કેવી રીતે જીવન જીવે છે અને તેઓ પોતાના પર કયો તણાવ અથવા બોજ મૂકે છે તે તપાસવા માટે તેમની સાથે વાત કરવી જોઈએ, આમંત્રિત કરવી જોઈએ અને પ્રોત્સાહિત કરવી જોઈએ. કારણ કે હું તમને અંગત અનુભવ અને અવલોકન પરથી કહી શકું છું કે જે લોકો આવું કરે છે, જેઓ તેમના સ્વાસ્થ્ય માટે વ્યાપક અભિગમ અપનાવે છે, તેઓ ખરેખર ઘણું સારું કરે છે. અને હું એવા લોકોને જાણું છું કે જેઓ કથિત રીતે જીવલેણ રોગોથી બચી ગયા છે, માત્ર એટલા માટે કે તેઓએ તેમના મન-શરીર યોગ (એકતા)ને, અને આધ્યાત્મિક યોગ (એકતા)ને ગંભીરતાથી લીધા હોય એવું હું કહીશ.
મનન માટે બીજ પ્રશ્ન:-
- તમારા મન-શરીર યોગ(એકતા)ને ગંભીરતાથી લેવાનો તમારા માટે શું અર્થ છે?
- શું તમે એવા સમયની વ્યક્તિગત વાર્તા કહી શકો છો જ્યારે તમે તમારા જીવનમાં તણાવ પેદા કરતી પેટર્નની ઉત્પત્તિ શોધી કાઢી હતી?
- તમે જે રીતે તમારું જીવન જીવો છો તેની તપાસ કરવામાં અને તેમાં આધ્યાત્મિક એકતા લાવવામાં તમને શું મદદ કરે છે?
Dr. Gabor Maté is the author of four bestselling books. Excerpted from here.
SEED QUESTIONS FOR REFLECTION: What does taking your own mind-body unity seriously mean to you? Can you share a personal story of a time you became aware of the origin of patterns that caused stress in your life? What helps you investigate how you live your life and bring spiritual unity to it?
Add Your Reflection
14 Past Reflections
On Aug 18, 2024 Asa wrote :
Pill effects explained.
buy propecia no prescription
Pill effects explained.
buy propecia no prescription
Pill effects explained.
Post Your Reply
On Aug 13, 2024 ade wrote :
Greetings, I do find much agreement in this sharing; at least from a personal perspective. At some point, I don't remember, however, I obviously was old enough to understand, I was told that my mother suffered a serious "breakdown" at my birth. My Nana, my mother's grandmother took care of her, as my mother tried to be a mother to me. Hearing that story affected my already sense of "psychological imbalance" (I never know whether to call my on/off imbalance depression, anxiety or just unexplained sadness). Now they call what my mother suffered postpartum depression. I have a feeling, a knowing, an innate understanding that this "breakdown" affected me all my life. I never let on I'm not feeling well, not to friends, family, especially not to my mother. Oh I will mention a cold, a cough and toothache if its really troublesome. However, I live in a perpetual state of sadness, which I work very hard at keeping under wraps, without medication. I strongly believe in the balancing e... [View Full Comment]
Post Your Reply
On Aug 13, 2024 BarbaraS. wrote :
This is so interesting to me and brings tears to my eyes. My youngest daughter is struggling and she is the complete opposite of my eldest daughter who is only 15 months older. We raised them the same as much as possible and even gave the younger daughter more of a leg up in her young adult years as we saw her struggle. She is emotionally struggling now and on medications. I look back to when I was pregnant with her and it was one of the most stressful times in my life as we navigated some very difficult things in our family. I wonder if that contributes to her struggles now in life. Perhaps, I can have a conversation one day about this with her.
1 reply: David | Post Your Reply
On Aug 12, 2024 L. Powell wrote :
I used to hide my pain, my worries….basically, everything that could be looked at as weakness from everyone. I was raised to always have everything together, without help, without blessings, without prayers.
Now, it’s a process for me to ask for and actually receive help. Oddly enough, my heart and soul loves helping others…but, me getting help? Without crying afterwards?
I’ve never had a birthday party, anniversary party…rarely received gifts in my life, so when I do I actually pay people back. I do, and it hurts me to do it. I resent how I am. It feels awesome to release this today.
I always said as a mother I never wanted help from my kids, well…never wanted to “need” help. Well, I have had help, my son is like my guardian angel and my daughters are sent from heaven.
In closing, I’m abundantly blessed to be able to now at 36, be able to tell people I cry, to show my weaknesses, to be vulnerable and to ask for what I deserve unapologetically.
God re... [View Full Comment]
Post Your Reply
On Aug 12, 2024 Shyam wrote :
I volunteer as a Counselor in a Hospice/ and a Cancer support NGO , where we get to meet end of life cancer patients. The patients are in a strong Cancer pain . But what we have been taught and I have also found out is to treat the pain holistically.
There is a lot of emotional pain apart from the physical pain. Apart from treating the physical pain which is done by the medical professionals , we sit down with the patients and try to ascertain the emotional stress and try to bring some relief through counselling.
It is usually seen that when the emotional pain is addressed and sorted the physical pain also comes down.
There is a great unity between the mind and body and exploring that along with the spiritual stress provides some relief in the total pain.
There is a lot of emotional pain apart from the physical pain. Apart from treating the physical pain which is done by the medical professionals , we sit down with the patients and try to ascertain the emotional stress and try to bring some relief through counselling.
It is usually seen that when the emotional pain is addressed and sorted the physical pain also comes down.
There is a great unity between the mind and body and exploring that along with the spiritual stress provides some relief in the total pain.
1 reply: Barbaras. | Post Your Reply
On Aug 9, 2024 Jagdish P Dave wrote :
Mind and body are united. They are two sides of the same coin. Believing mind and body are separate creates dichotomy, a big gulf between body and mind and creates psychosomatic division. I have been learning Functional Medicine or Holistic Medicine. I have been developing scientifc understang of the union of body and mind. What we do affects our mind and what we think affects our body. They are dynamically connected. If I see a medical doctor he or she asks me queations about my body. If I see a mind doctor, he or she asks me queations about my mind. Believing and practicing Mind-body are disunited is sadly very prevelant. Glad to know that there is a movement to realate to body and mind in an integrated way. Ayurveda is an ancient wholistic health paradigm which is based on the unity and interaction of body and mind.
Stress affects body and mind. I learned abot this as I was growing up. I learned from my father how Astanga Yoga and concenric meditation buld a body-mind bridge,... [View Full Comment]
1 reply: Barbaras. | Post Your Reply
On Aug 9, 2024 David Doane wrote :
Taking my mind-body unity seriously means to me living in truth. My mind-body are one, and we separate them in our thinking and in our ignorance. I was probably 20 when I started to become aware that my way of being and my feelings affect one another. At that age I started going in a direction in my life different than what significant others, especially my mother, wanted, and I knew that was the origin of the stress and turmoil I was suffering. What helps me investigate how I live my life is knowing that how I live is very involved in how I am physically and emotionally. That all existence is one and is totally interrelated is a big part of my spirituality. Attending to how I live my life supports and is part of my spirituality, and my spirituality supports and is part of my attending to how I live my life. I take seriously the unity of mind-body and the unity of my way of living and my spirituality.
Post Your Reply
On Aug 8, 2024 Patricia Hardy wrote :
I have amazing memories of my childhood. I can recount them and even see them in my mind today. I assumed for a long time that most people can remember such meaningful events, but I have learned that isn't always so. Many of my memories are unpleasant, but not all of them. I think the stressful times have made me less strong interiorly. I can put up a good facade when necessary, but I know the damage to my inner core has lasted my whole life. I have countered it successfully, for the most part, but the truth is that those painful moments have left me vulnerable. Because I have such vivid memories, I've often thought I should write a book about them, simply to alert parents that their actions regarding their children shapes those youngsters more than they know. For example, any violence toward one another or their child could leave a lasting scar. A dysfunctional family is detrimental to the development of children who witness physical or emotional battles. Verbal assaults, a... [View Full Comment]
Post Your Reply
On Aug 8, 2024 Barbara S wrote :
Love this question. Dr Gabor’s work is interesting, deeply supports mind body connection and early life experiences.
Post Your Reply
On Aug 8, 2024 stream wrote :
Ahhh- I took mind -body unity so seriously that I devoted my life to it and became a wholistic physical therapist. In 40 years of working with clients I have not seen one yet where the emotional/ spiritual has not played a role in an injury and a recovery.
I had a long time knee problem that was treated by every type of physical care imaginable and resolved only when I connected my inner child work related to standing on my own 2 feet. My mother's chemistry contained tragic death traumas that I took on and I am constantly aware of finding balance between my desire to "make her happy" and listening to my own inner needs. One aspect of the "spiritual" part of listening and finding balance is in being part of the whole of nature and all the elements. Another is in my mantras. " I forgive myself, I forgive everybody and everything else" and " more Me, that's not mine". What helps me stay vigilant with this investigation is that it works.
I had a long time knee problem that was treated by every type of physical care imaginable and resolved only when I connected my inner child work related to standing on my own 2 feet. My mother's chemistry contained tragic death traumas that I took on and I am constantly aware of finding balance between my desire to "make her happy" and listening to my own inner needs. One aspect of the "spiritual" part of listening and finding balance is in being part of the whole of nature and all the elements. Another is in my mantras. " I forgive myself, I forgive everybody and everything else" and " more Me, that's not mine". What helps me stay vigilant with this investigation is that it works.